De bodemdaling in de veenweidegebieden is nog steeds een onderschat probleem. Er dreigt een enorme schade aan gebouwen en aan infrastructuur door het regelmatig verlagen van het waterpeil. Als veen droog valt dan oxideert het en dat leidt tot uitstoot van grote hoeveelheden broeikasgas (CO2), terwijl teveel vernatten leidt tot methaanuitstoot. De ChristenUnie is van mening dat we fundamenteel anders moeten gaan werken om de bodemdaling flink te vertragen. De melkveehouderij in veenweidegebieden moet zich aanpassen aan de nieuwe omstandigheden, maar blijft een belangrijke bedrijfstak in deze gebieden. We moeten in sommige polders onderwaterdrainage aanleggen en in andere polders snel gaan experimenteren met andere teelten en ondernemers daarin steunen. De visie op de toekomst van de veenweidegebieden wordt gevormd in een bottum-up proces met betrokkenen in de veenweidegebieden: de veenweidestrategie. In de Omgevingsvisie moet de provincie voor de lange termijn ingrijpende keuzes maken.

Onze keuzes

• De provincie communiceert dat onderbemaling een grens kent en dat het waterpeil in veenweidegebieden verhoogd zal moeten worden om aan de klimaatdoelstellingen te kunnen voldoen, terwijl teveel vernatten kan leiden tot methaanuitstoot, gezocht moet worden naar een optimaal evenwicht.
• De provincie stimuleert de aanleg van onderwaterdrainages.
• De provincie stimuleert economische ketens, zodat “natte teelt” voor landeigenaren een haalbare keuze wordt. Er zijn nieuwe verdienmodellen nodig voor boeren met hoog water. De provincie initieert verder onderzoek naar nieuwe verdienmodellen, waaronder onderzoek naar ‘natte teelten’.
• De provincie maakt in overleg met alle belanghebbenden concrete plannen waarin wordt beschreven op welke manier de bodemdaling wordt geremd (veenweidestrategie).
• De provincie ontwikkelt innovatieve methodes om de bodem weer te laten stijgen, zoals teelt van veenmos.
• De provincie stimuleert het oplossen van knelpunten in de waterveiligheid die ontstaan zijn door de bodemdaling.